Üritus: Die Krupps [Niemcy] / The Red Paintings [Australia] / Janosch Moldau [Niemcy] / Controlled Collapse [Polska] / Rigor Mortiss [Polska]

Üritus: Die Krupps [Niemcy] / The Red Paintings [Australia] / Janosch Moldau [Niemcy] / Controlled Collapse [Polska] / Rigor Mortiss [Polska]

Die Krupps [Niemcy]
The Red Paintings [Australia]
Janosch Moldau [Niemcy]
Controlled Collapse [Polska]
Rigor Mortiss [Polska]

bilety: 105 PLN przedsprzedaż, 110 PLN kolekcjonerski, 120 PLN w dniu koncertu

dostępne na: www.progresja.com, eventim, eBilet, biletyna, kupbilecik oraz w sieci salonów Empik

Światowi krytycy umieszczają Die Krupps gdzieś pomiędzy Kraftwerk, a Einstürzende Neubauten, jako pionierów muzyki elektronicznej i industrialnej. Front 242 i Nitzer Ebb nazywają ich swoją inspiracją. Oni sami zaś przyznają się do fascynacji twórczością Depeche Mode i Kraftwerk.
Po monumentalnym i industrialnym debiucie "Stahlwerksinfonie" zaczątki stylu zwanego Electronic Body Music pojawiły się na singlu "Wahre Arbeit Wahrer Lohn" (oba wydawnictwa dotarły do szczytu notowań brytyjskiego magazynu NME). Kolejne albumy wydane w latach 80. XX wieku: "Volle Kraft Voraus" oraz "Entering The Arena" stały się początkiem sukcesu i ekspansji międzynarodowej. Po nagrania Die Krupps sięgnęli inni artyści - Nitzer Ebb zmierzyło się z "Wahre Arbeit", który to utwór powrócił na listy przebojów, jako "The Machineries Of Joy".
Kolejny album "I" wydany w 1992 roku otworzył nowy rozdział w muzycznej historii Die Krupps - w ich brzmieniu zaczęły pojawiać się metalowe motywy, agresywne wokale i gitarowe riffy. Singiel "Metal Machine Music" był uderzeniem wymierzonym w policzek dotychczasowych krytyków i słuchaczy. Mini-album "A Tribute To Metallica" podkreślił nowe oblicze zespołu i przykuł uwagę Larsa Ulricha i spółki, co zaowocowało koncertami i wydawnictwami w USA. Materiał ten dosyć mocno zainspirował raczkującą wówczas grupę Rammstein, która 'pożyczyła' sobie riff z utworu "The Dawning Of Doom" i wykorzystała go w utworze "Tier" opublikowanym w 1997 roku na krążku "Sehnsucht". Nie spodobało się to liderowi Die Krupps - Jürgenowi Englerowi, który wytoczył rodakom proces sądowy.
Największe sukcesy komercyjne odniosły na listach przebojów krążki "II - The Final Option", któremu towarzyszyły single "Fatherland", "Bloodsuckers", "Crossfire" czy "To The Hilt" zawierające remiksy utworów Die Krupps autorstwa Biohazard, The Sisters Of Mercy, Nine Inch Nails, Clawfinger czy Faith No More; oraz kolejny "III – Odyssey Of The Mind", z którego pochodzą single "Isolation" i "Scent". Po kilkunastu światowych trasach i kolejnym albumie "Paradise Now" z gościnnym udziałem Arthura Browna, grupa zawiesiła działalność.
Asumptem do powrotu stała się 25 rocznica powstania zespołu, co miało miejsce w 2005 roku. Die Krupps wznowił koncertowanie i okazało się, że ich występy są jeszcze lepsze niż dotychczas. Muzycy udowodnili tym samym, iż mimo przerwy w działalności nie stracili swojej mocy. Listopad 2007 roku przyniósł dwa retrospektywne krążki "Too Much History Vol. 1" – The Electro Years i The Metal Years. W 2013 roku doczekaliśmy się - po szesnastu latach od wydania "Paradise Now" - nowego albumu z premierowym materiałem "The Machinists Of Joy" będącego powrotem do brzmieniowych korzeni Die Krupps z wczesnych lat 80. ubiegłego stulecia. Nowy rozdział w historii Die Krupps w ustach założyciela grupy brzmi: "35 lat muzyki określanej, jako Metal Machine Music albo lepiej Man Machine Music w erze robo sapiens".


Controlled Collapse – dark electro-industrialny projekt łódzkiego artysty Wojciecha "kr-lika" Króla, powstały w roku 2003. Zadebiutowali płytą "Injection" (2007) wydaną przez wytwórnię Johana Van Roya z Suicide Commando – Dependent/Noise Terror Productions. Kolejne płyty to "Things Come To Pass" (2010) oraz "Babel" (2013). Projekt z roku na rok coraz bardziej aktywny poza granicami Polski. Jest kojarzony z ciężką i melodyjną muzyką oraz żywiołowymi i energicznymi koncertami. Wielokrotnie występowali na największych festiwalach muzyki dark-independent typu Wave Gothic Treffen, Summer Darkness czy Castle Party. Obecnie zespół rozpoczął pracę nad materiałem na nową płytę.


Rigor Mortiss powstał w 1990 roku w Płocku – to ważny wyróżnik. Tam, gdzie powietrze jest pełne ołowiu, tlenków azotu, dwutlenków siarki i węgla, łatwiej było znaleźć dźwięki, które oddawały nastrój tamtych lat. To nie przypadek, że najważniejsze industrialne zespoły z lat 80. i 90. XX wieku pochodziły z miast brudnych i przeoranych ciężkim przemysłem. Ministry z Chicago - amerykańskiej stolicy przemysłu samochodowego; Nine Inch Nails z Cleveland, które jest (a przynajmniej wtedy było) jedną wielką hutą żelaza; Einstürzende Neubauten z Berlina Zachodniego - symbolu miasta wewnętrznie pękniętego na dwie części; The Young Gods z Fryburga w Szwajcarii - rozdartego między Francuzami i Niemcami i w końcu brukselski Front 242 z miasta nieudolnie próbującego spinać Flamandów i Walonów. Płock świetnie pasuje do tej wyliczanki. To miasto zdominowane przez wielką petrochemię. Strzeliste kominy z pochodniami nadawały mu do końca ubiegłego wieku nierealny, industrialny charakter. Samo miasto również jest rozdarte – między własną dawną wielkością (w średniowieczu było stolicą kraju), a dzisiejszą prowincjonalnością, gdy nie potrafi wyrwać się z cienia pobliskiej Warszawy. Płock zawsze był wylęgarnią grup nieszablonowych: Farben Lehre, Podwórkowi Chuligani, Strajk, Hazael, Abberation, Lao Che czy właśnie Rigor Mortiss. Już sam szyld zdradzał rogatą duszę. "Rigor mortis" to łaciński termin medyczny oznaczający stężenie pośmiertne. Po jakimś czasie okazało się, że nazwa zespołu już jest zajęta - od kilku lat w amerykańskim podziemiu święcił triumfy teksański Rigor Mortis. Stąd w nazwie płockiej grupy drugie "s". Wydany przez SPV Poland w 1993 roku debiut "Rigor Mortiss" ukazał się tylko w wersji kasetowej. Na srebrny krążek trafił przed rokiem dzięki wytwórni Requiem Records, jako "1991-1996", uzupełniony o certyfikat, rękawicę, potężny zbiór archiwalnych wycinków prasowych i zdjęć oraz dodatkowy dysk z materiałami wideo - teledyski i fragmenty koncertów. Grupa zaś wznowiła działalność i rozpoczęła pracę nad nowym materiałem.

Kutsutud: Paweł Sarna, Piotr Barański, Katarzyna Anna Z, Johan Foodhead Jacobsson, Mikolaj Gekon Gozdur, Sylwia Naruszewicz, Jan Rajkow-Krzywicki, Jachi Piotrek, Martin Salasa, Virek DeVille, Marek Prezes Laskowski, Kamila Wyroslak, Ula Łukianiuk, Marek Smolski, Daisy Kowalsky, Sylwia Kasprowicz, Zuzanna Rajewska, Robert Spasiuk, Lukrecja Borgia, WU TE, Piotr Janaszkiewicz, Marcin Pflanz, Nicola Dalla Valle, Arkadiusz Gembara, Lukasz Falkowski, JacAr Rostocki, Bašnia Lipińska, Jacek Brzeziński, Piotr Malek, Aleksander Dagiel, Kasia Grzechnik, Herr Tendrill, Wiktor Skok, Pawel Stepniak, Katarzyna Tarko, Błażej Bubu Kierysz, Bartosz Hervy, Marcin Skoczylas, Zuzanna Zonnenburg, Michael Olejniczak, Beatha Borkowsky, Joanna Motyka, Ania Wiśniewska, Katarzyna Müller, Eve Lynn, Marek Piorko, Dagmara Krystyna Bratek, Ziemowit Ziółkowski, Kamil Śliwowski, Ka Te, Przemek Kuźniarek, Bartosz Zwoliński, Jakub Sajkowski, Mariusz Szu, Agotka Defka, Marta Górska, Magda Węcławiak, Maciek Bechta, Mayla Mileyska, Rafał Materek, Magdalena Toczyska-Kudła, Piotr Kasinski, Anna Profus, Anna Klingofer, Marcin Karkocha, Łukasz Piotrowski, Justyna Zajączkowska, Anna Trzeciak, Michał 'Batory' Batorowicz, Katarzyna Wajda, Madlen von Byron, Mariusz 'Marand' Wiśniewski, Wojt Birdsen, Dorota Suszko, Marta Sobocińska, René Richter, Filip Matuszewski, Jarek Kubicki, Joanna Maria Alabaster, Agnieszka Moon Brzostek, Dobrawa Jankiewicz, Anna Pietrzak, Katarzyna Cinnamonelf, Konrad Kotlarski, Martha Selene Pawlak, Jarosław Przybylski, Anna Maria Nathashah, Dagmara Łacny, Gosia Zwolak Kamińska, Łukasz Bagiennik Krzan, Rafal Rafi Rafalski, Monika Domowicz, Iza Be L, Krzysztof Kubacki, Jacek Kalicki, Michał Bałut, Lina Kawka, Seb Stelmaszyk, Paula Kaliszewicz, Tomek Koczorski näita rohkem »